เมื่อตาชั่งเอียงจัด ยุติธรรมล่มสลาย ใครจะเป็นผู้เข้ามาแก้ไขเหตุการณ์

คำว่า ยุติธรรม นั้น หากแปลตามรูปศัพท์ หมายความว่า "บรรดาเรื่องราวเหตุการณ์ปัญหาน้อยใหญ่ทั้งหลายทั้งปวงที่เป็นข้อขัดแยังกันนั้น สามารถยุติ คือ สงบลงได้ โดยธรรม" นั่นคือ หากผู้นำใช้ธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเข้าคลี่คลายสลายข้อขัดแย้งของเรื่องราวเหตุการณ์ปัญหาทั้งปวง จนเป็นที่ยอมรับของทุกๆ ฝ่าย ปัญหาทั้งหลายทั้งปวง ก็จะสงบลงได้ด้วยดี

แต่หากผู้นำใช้วิธีการตรงกันข้าม คือ ไม่ใช้ธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเข้าคลี่คลายปัญหา ทำให้จากยุติธรรม กลายเป็น อยุติธรรม ขึ้นมา ความเดือดร้อนของชนส่วนใหญ่ก็จะปรากฏ ดังเรื่องราวที่มีมาแล้วในอดีตกาล ในของดีจากพระไตรปิฎกนั่นเองครับ

ในครั้งนั้น พระพุทธเจ้าของเรา เมื่อครั้งยังบำเพ็ญบารมีอยู่ ยังไม่ได้ตรัสรู้ธรรม ได้เกิดเป็นพนักงานตีราคาสินค้าในเมืองพาราณสี ซึ่งตั้งอยู่ในแคว้นกาสี วันๆ พนักงานตีราคา จะคอยตีราคาสินค้าต่างๆ ที่บรรดาพวกพ่อค้าจากต่างแคว้น นำมาค้าขายให้กับผู้ปกครองของแคว้นกาสี เช่น ช้างม้า ผ้าเนื้อดี อัญมณี แก้วแหวนเงินทองต่างๆ ฯลฯ

และวันแล้ววันเล่าที่ผ่านไป ที่ผู้ปกครองประจำเมือง จะต้องคอยนั่งทนดูพนักงานตีราคาสินค้า ด้วยความทุกข์ใจยิ่ง ทั้งนี้ ไม่ใช่เป็นเพราะพนักงานตีราคาไร้ความสามารถ ตีราคาสินค้าผิดๆ ถูกๆ ทำให้ผู้ปกครองกลุ้มใจ ไม่ใช่เช่นนั้นครับ แต่เป็นเพราะพนักงานท่านนี้ มีความสามารถมากเกินไป ตีราคาอย่างซื้อสัตย์ยุติธรรม เนี้ยบ เฉียบ เป๊ะเกินไป เลยทำให้ผู้ปกครองกลุ้มใจยิ่งนัก ทั้งนี้เพราะผู้ปกครองมีจิตละโมบโลภมาก ผู้ปกครองรู้สึกว่า ทรัพย์สินในเมืองร่อยหรอลงไป ก็เพราะการตีราคาสินค้าที่เที่ยงตรงเช่นแหละ จึงคิดว่า "หากให้เจ้าคนนี้ ตีราคาต่อไป ทรัพย์สินในเมืองของเรา ต้องถึงซึ่งความพินาศโดยไม่ช้าไม่นาน แน่นอน"

นี่ ความคิดของคนพาลจะเป็นเช่นนี้ เห็นคนทำความดีแล้วแสลงใจ รับไม่ได้ ยิ่งเขาทำความดีมาก ตัวก็จะยิ่งเจ็บปวดรวดร้าว มีชีวิตอยู่อย่างร้าวราน ทนทุกข์ทรมานที่เห็นคนทำดี มันเป็นเช่นนี้นั่นเอง ดังนั้น ยุคใดสมัยใด ยิ่งทำความดีแล้วยิ่งเดือดร้อน พึงทราบไว้เลยว่า ยุคนั้นสมัยนั้น คนพาลเริ่มมีจำนวนเพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้นเสียแล้ว ซึ่งหากปล่อยไว้ ให้คนพาลมีจำนวนมากขึ้น จนมากกว่าจำนวนคนดีเมื่อไหร่ เมื่อนั้น บ้านเมืองจะต้องถึงกาลเสื่อมสลายลง อย่างแน่นอน

ย้อนมาเข้าเรื่องต่อ ว่าแล้วผู้ปกครองก็เริ่มสืบเสาะ สอดส่อง ตระเวณหา คนโง่ประจำเมืองที่จะมาช่วยงาน แทนพนักงานตีราคาผู้ซึ่อสัตย์ยุติธรรม ในที่สุดก็พบชายคนหนึ่ง ที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อม ด้วยสติปัญญาสามารถ...ที่โง่เขลา โอกาสมาถึงแล้ว ผู้ปกครองสั่งปลดพนักงานตีราคาคนปัจจุบันแบบสายฟ้าแลบทันที เล่นเอาพนักงานตีราคามึนงง แต่ก็ทำตามคำสั่ง แล้วผู้ปกครองก็แต่งตั้งบุรุษโง่ผู้นั้น มาเป็นพนักงานตีราคาสินค้าแทน และเจ้าพนักงานตีราคาคนใหม่นี้ ไม่ได้ใช้หลักยุติธรรม แต่ใช้หลักตีราคาตามใจชอบ ทำให้เสียของเสียราคา บรรดาพ่อค้าทั้งหลาย ต่างเดือดร้อนไปตามๆ กัน แต่ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไร เพราะนายคนนี้ ผู้ปกครองเป็นผู้ตั้งขึ้นมาโดยตรง ถ้ายุคปัจจุบัน ก็ต้องบอกว่า เส้นใหญ่มาก

แต่วาสนาของเมืองพาราณสีครั้งนี้ ยังไม่ถึงคราวดับสูญ เมื่อมีพ่อค้าคนหนึ่ง นำม้า 500 ตัว มาให้พนักงานใหม่นี้ตีราคา พนักงานใหม่ตีราคาเพื่อผู้ปกครองได้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก เพราะเขาตีราคา ม้าทั้ง 500 ตัวนี้ เท่ากับ ข้าวสารเพียงแค่ 1 ทะนาน ซึ่งหากเป็นคนอื่น ก็ได้แต่แบกความช้ำใจกลับบ้าน แต่พ่อค้าคนนี้ไม่ใช่เช่นนั้น เขาตรงไปปรึกษาพนักงานตีราคาคนก่อน ที่ตอนนี้ถูกปลดหน้าที่ไปพักผ่อนอยู่บ้านนั่นเอง นักตีราคาผู้เปี่ยมด้วยสติปัญญาสามารถอย่างแท้จริง เห็นว่า ถ้าปล่อยให้เป็นเช่นนี้ เมืองพาราณสีต้องล่มสลายลงแน่นอน เขาจึงแนะยอดอุบายให้พ่อค้า โดยให้พ่อค้า ไปให้สินบนกับคนตีราคาอยุติธรรมไว้ก่อน จากนั้น ให้นัดหมายคนรับสินบนผู้โง่เขลาให้ไปยังที่อยู่ของผู้ปกครอง ที่มีข้าราชการอำมาตย์น้อยใหญ่อยู่เต็มไปหมด แล้วไปตีราคาสินค้าตามแผนการที่เขาวางไว้ แม้เขาเองก็จะไปช่วยพ่อค้าด้วย

พ่อค้า ทำตามแผนของอดีตพนักงานตีราคาผู้ชาญฉลาด เขาให้สินบนพนักงานตีราคาผู้โง่เขลาเรียบร้อย นัดวันให้ไปพบผู้ปกครองถึงที่พำนัก ที่พรั่งพร้อมด้วยเหล่าข้าราชการอำมาตย์น้อยใหญ่ รวมถึงอดีตพนักงานผู้ยุติธรรมก็ได้เดินทางมาในครั้งนี้ด้วย พ่อค้าไปถึงก็ขอเข้าพบพร้อมแจ้งผู้ปกครองว่า ตนได้นำม้าชั้นดีมาขายยังเมืองพาราณสี โดยให้พนักงานตีราคา ตอนนี้ ตนทราบดีแล้วว่า ม้า 500 ตัวมีราคาเท่ากับข้าวสาร 1 ทะนาน ตนจึงอยากจะทราบต่อไปว่า แล้วข้าวสาร 1 ทะนาน มีราคาเท่ากับเท่าไหร่ ขอให้ผู้ปกครองช่วยสอบถามกับพนักงานตีราคานี้ด้วยเถิด

ผู้ปกครองไม่รู้รายละเอียด จึงสอบถามพนักงานตีราคาว่า “ม้า 500 ตัว เจ้าตีราคาเท่ากับข้าวสาร 1 ทะนาน แล้วข้าวสาร 1 ทะนานล่ะ มีราคาเท่ากับเท่าไหร่” พนักงานตีความซึ่งรับสินบนจากพ่อค้าไว้เรียบร้อยแล้ว ก็ตอบไปว่า “อ๋อ ข้าวสาร 1 ทะนาน มีราคาเท่ากับเมืองพาราณสี ทั้งในพระนครอาณาเขต 12 โยชน์ และนอกพระนครอาณาเขต 300 โยชน์”

อดีตพนักงานตีราคาคนดีคนยุติธรรม เห็นเป็นโอกาส จึงกล่าวขึ้นด้วยเสียงอันดังว่า “โอ้ ข้าวสาร 1 ทะนาน มีราคาเทียบเท่ากับเมืองพาราณีสีทั้งเมืองทีเดียวเชียวหรือ” เหล่าอำมาตย์น้อยใหญ่ในที่นั้น เมื่อได้ฟังเช่นนั้น ต่างก็พากันหัวเราะเยาะเย้ยด้วยความขบขัน แล้วกล่าวขึ้นมา “เมื่อก่อนเราคิดว่า เมืองพาราณสีของท่านผู้ปกครอง ช่างกว้างใหญ่มหาศาล หาค่ามิได้ แต่ตอนนี้ ทราบแล้วว่า มีราคาเพียงแค่ ข้าวสาร 1 ทะนาน พนักงานตีราคาคนนี้ ช่างมีคุณสมบัติเพียบพร้อม ช่างเหมาะสมกับท่านเป็นยิ่งนัก"

ผุ้ปกครองได้ฟังก็รู้สึกอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก จึงได้ลากตัวพนักงานตีราคาผู้โง่เขลานี้ออกไป หลังจากนั้น เมื่อพิจารณาใคร่ครวญสถานการณ์แล้ว เห็นว่า ที่ผ่านมาท่านกระทำในสิ่งที่ไม่สมควร จึงได้แต่งตั้งให้อดีตพนักงานตีราคาผู้ยุติธรรม กลับมารับหน้าที่ตีราคาสินค้าตามเดิม

จากเหตุการณ์ในอดีต จะเห็นว่า เมื่อผู้เป็นใหญ่ ตั้งคนเขลาเข้ามารับหน้าที่ ความยุติธรรมที่เคยมีก็จะเลือนหายไป ดังเช่นเรื่องราวของประเทศสารขัณฑ์ที่ไม่เหมือนวันวานที่ผันเปลี่ยน เมื่อผู้คุมบังเหียนด้านความยุติธรรม กระทำความอยุติธรรมให้ปรากฏกับพระสงฆ์องค์เจ้าในเวลานี้ ไม่เวลาจะเป็น ที่วัดปากน้ำ คดีรถโบราณหนีภาษี ที่ถูกยกเลิกการใช้งาน กลายเป็นคดีอาญาใหญ่โต ผู้เสียหายและพยาน ถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ต้องหา แถมออกสื่อจ้วงจาบข่มขู่พระท่านต่างๆ นาๆ ราวกับท่านเป็นอาชญกรข้ามชาติก็ไม่ปาน ส่วนผู้ดำเนินการจัดหาและจดประกอบ ตอนทำเรื่องยื่นจดประกอบรถกับเจ้าหน้าที่ ที่เข้าข่ายผู้ต้องสังสัยมากที่สุด กลับไม่มีข่าวคราวออกสื่อ ถึงการสอบสอบขยายความไปถึงแต่อย่างไร แต่กลับมีมาสื่อภายหลังเมื่อโดนสังคมถามถึงมากๆ ว่า จะกันพวกนี้ไปเป็นพยาน สร้างความงุนงง งงงวย กับผู้มีใจรักความยุติธรรมทั้งหลายเป็นอย่างยิ่ง เมื่อผู้ต้องสงสัยกลับกลายเป็นพยาน ความยุติธรรม ก็ย่อมอันตรธาน อย่างไม่ต้องสงสัย

ส่วนอีกวัดหนึ่ง คือ วัดพระธรรมกาย ก็ถูกกล่าวหาในเรื่องราวคล้ายๆ กัน ออกสื่อใหญ่โตว่า ฟอกเงิน รับของโจร ในขณะที่นายศุภชัยบริจาคเงินให้กับองค์กรอื่นๆ ในเวลาไล่เลี่ยกันอีกหลายองค์กร แต่ไม่มีทีท่าว่า องค์กรเหล่านั้น จะต้องตกเป็นผู้ต้องหาฟอกเงิน รับของโจรแต่ประการใด ช่างเป็นเรื่องประหลาดพิลึกพิลั่นที่เกิดขึ้นกับสังคมประเทศสารขัณฑ์ในเวลานี้ ทำให้คณะสงฆ์ทั่วแผ่นดินถึงขนาดทนไม่ได้ พากันลงชื่อช่วยกันสวดขับไล่ บุคคลอยุติธรรมให้ยุติบทบาทด้านยุติธรรมได้แล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่า นายคนนี้จะเป็นอย่างหนา ไม่ยอมไปไหนง่ายๆ เสียด้วย  

                                                         
ใครกันหนอ ที่จะเข้ามาผดุงความยุติธรรม กำราบคนพาล อภิบาลคนดี เพื่อให้สังคมเรานี้ หวนคืนสู่ความสงบสุขอย่างยั่งยืน สมดังสัญญาที่เขาได้ให้ว่า เขาจะทำตามสัญญา เขาจะทำอย่างซื่อตรง ขอเวลาอีกไม่นาน ให้แผ่นดินที่งดงามด้วยความยุติธรรมได้คืนกลับมา

อ้างอิงพระไตรปิฎก
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=5