พระพุทธเจ้าสอนว่าไม่เที่ยง ไม่มีตัวตน ธรรมกายสอนว่า เที่ยงแท้ เป็นอมตะ จริงหรือ

กระแสสื่อที่มีมาว่า วัดพระธรรมกาย สอนผิดเพี้ยนไปจากที่พระพุทธเจ้าท่านสอน ยังคงมีมาอีกไม่จบสิ้น แต่ละคำสอนที่อ้างว่า ผิดเพี้ยน นั้น ในสายตาของชาวพุทธบางส่วนเห็นว่า หากผิดจริงตามที่อ้าง แต่ไม่มีคนนิยมปฏิบัติเลย ย่อมไม่มีปัญหา แต่ปัญหาคือ สอนแล้ว คนกลับยิ่งมาวัดนี้มากขึ้นและมากขึ้น ย่อมเป็นภัยต่อพระพุทธศาสนาอย่างร้ายแรง ทั้งนี้เพราะสอนผิดเพี้ยนจากพระพุทธเจ้าสอนไปเกือบทั้งหมด แต่คนกลับเข้าวัดนี้อย่างมากมายหลักแสนหลักล้าน โอ หลักคำสอนที่ผิดเพี้ยน ได้มอมเมาประชาชนให้หลงงมงายไปถึงขนาดนี้แล้ว นี่คือแนวคิดของคนอีกมุมมองหนึ่ง เขามองมาแบบนี้

แต่ถ้าหากไม่ได้สอนผิด แล้วถูกกล่าวหาว่า สอนผิด ล่ะ งั้นย่อมแสดงว่า มุมมองของคนที่มองแบบนี้ ย่อมมองผิด ก็ต้องไปปรับทัศนคติและความเข้าใจ ด้วยการมาศึกษาและปฏิบัติธรรม ตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในพระไตรปิฎก รวมถึงมาพิสูจน์คำสอนของวัดพระธรรมกาย เพื่อให้รู้และเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าอะไรถูก อะไรผิดอย่างแท้จริง ไม่หลงเชื่อไปตามกระแสสื่อในยุคปัจจุบันน่ะครับ ดีไม่ดี อาจต้องปฏิรูปสื่อในยุคปัจจุบันอย่างเร่งด่วนกันเลยทีเดียว ที่ชี้นำสังคมไปคนละเรื่องได้ถึงขนาดนี้

ความเห็นที่จะมาเจาะลึกกันในวันนี้ คือ พระพุทธเจ้าสอนว่า สิ่งทั้งปวงล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่มีตัวตน ธรรมกาย สอนว่า สิ่งทั้งปวงล้วงเที่ยง เป็นสุข เป็นอัตตา มีตัวตน อีกความเห็นหนึ่ง พระพุทธเจ้าสอนว่า ผู้ใดเห็นความไม่มีตัวตน ว่ามีตัวตน เห็นความไม่งามว่างาม เห็นความทุกข์ ว่าเป็นสุข ถือว่า มีความเห็นวิปลาส ส่วนธรรมกาย สอนว่า ความสุขและความงามนั้น เป็นของเที่ยง เป็นอัตตา เป็นตัวตนที่มีอยู่จริง

คำสอนพระพุทธเจ้า ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน

คำสนอของพระพุทธจ้า ตัวตนแท้ๆ ของสิ่งทั้งหลาย ในโลกนี้ ไม่มี

เอาล่ะครับ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า มีคำสอนของพระพุทธเจ้าประโยคหนึ่งที่ผมได้ยินตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นเด็กประถมเลยว่า “อัตตาหิ อัตโนนาโถ” แปลเป็นไทยว่า “ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน” ต่อมาเมื่อได้ศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้ามากขึ้น ก็จะไปพบคำสอนว่า “สิ่งทั้งหลายทั้งปวงในโลกล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา คือไม่ใช่ตัวตน ไม่มีตัวตน” หรือ “ผู้ใดเห็นความไม่มีตัวตนว่ามีตัวตน เห็นความไม่งาม ว่างาม เห็นความทุกข์ว่า เป็นความสุข ผู้นั้นย่อมมีความเห็นวิปลาส”
พระไตรปิฏก เรื่องวิปลาส : http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=31&A=7274&Z=7310

มาถึงตรงนี้ หลายคนก็ย่อมสงสัยว่า เอ ตอนแรกบอก ตนแลเป็นที่พึ่ง ตอนหลังบอก ตนที่ยึดถือเป็นที่พึ่งกันอยู่ มันไม่ใช่ตัวตน(ที่พึ่งได้)นะ หรือ ไม่มีตัวตน(ให้พึ่งได้)หรอกนะ เอ แล้วอย่างนี้ คำสอนพระพุทธเจ้าขัดแย้งกันเองหรือเปล่า คำตอบคือ เปล่าครับ อุปมาเหมือนแล่นเรือในมหาสมุทรไปสู่ฝั่งเหมือนครั้งที่แล้วไงล่ะครับ หลักปฏิบัติในตอนแล่นเรืออยู่กลางทะเล คือ เรือเป็นที่พึ่งของเรา ก็ลองไม่ยึดเรือเป็นที่พึ่งสิครับ มีหวังได้จมน้ำตายพอดี ใช่ไหมครับ แต่พอแล่นเรือจนจะถึงฝั่งอยู่แล้ว ถึงตอนนั้น หลักปฏิบัติก็จะต่างไป กลายเป็นว่า เรือล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ถ้าแบกเรือขึ้นฝั่ง ทุกข์แน่ๆ อิอิ และเรือไม่ใช่ที่พึ่งที่เราจะพึ่งได้เมื่อถึงฝั่งแล้ว อีกทั้งระหว่างที่แล่นเรืออยู่กลางทะเล ก็ต้องหมั่นตอกย้ำในใจเสมอว่า เรือแม้เป็นที่พึ่งกลางทะเล แต่ก็ไม่ใช่ที่พึ่งที่แท้จริง ที่พึ่งที่แท้จริงคือฝั่ง ต้องแล่นเรือไปให้ถึงฝั่ง ถ้ายังอยู่กลางทะเลโอกาสที่จะเผชิญภัยอันตรายในทะเล มีมากมายต่างๆ นาๆ  

การปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า อุปมาเหมือนการแล่นเรือจากมหาสมุทรไปสู่ฝั่ง

คำสอนเรื่อง อัตตา ตัวตน นี้ก็เหมือนกัน หากยังต้องเวียนว่ายตายเกิด สั่งสมวาสนาบารมีอยู่ ตัวเรา ก็เป็นที่พึ่งของเรา นั่นแหละ แต่หากบารมีแก่รอบถึงพร้อมใกล้ถึงฝั่งพระนิพพาน ท่านสอนให้ว่า ตนนั้นไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน หรือไม่มีตัวตนที่แท้จริง ทั้งนี้เพื่อจะละสิ่งที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไปสู่ฝั่งพระนิพพาน อีกทั้งในช่วงที่ยังสั่งสมวาสนาบารมีอยู่ หากเมื่อใดจิตใจประมาท หลงระเริงเพลิดเพลินในตัวตน เพลิดเพลินในตัวเราของเรา ก็จะต้องคอยใช้ธรรมะอบรมพร่ำบ่มว่า ตัวเรานั้น แท้จริงไม่ใช่ตัวเรานะ เป็นที่พึ่งที่จริงไม่ได้นะ อย่าไปหลงยึดมั่นถือมั่น จนละเลยการปฏิบัติธรรมมุ่งสู่ฝั่งพระนิพพาน มิฉะนั้นก็จะต้องทนทุกข์จากภัยในวัฏสังสารหรือภาษาชาวบ้าน คือ ภัยจากการเวียนว่ายตายเกิด อีกมากมาย นี่คือ หลักปฏิบัติของคำสอนของพระพุทธเจ้าครับ

ภัยในวัฏสังสาร กรณีหากพลาดพลั้งไปทำบาปทำกรรม ต้องพลัดไปอบาย

แล้วหลักคำสอนของวัดพระธรรมกายล่ะ หลักคำสอนของวัดพระธรรมกายนั้น ก็สอนตามพระพุทธเจ้าเช่นเดียวกัน แต่ส่วนที่สื่อนำไปออก คือ ส่วนแรกส่วนเดียว คือ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน จะปฏิบัติธรรม บำเพ็ญบุญกุศล สั่งสมวาสนาบารมีนั้น ใครทำใครก็ได้ ใครไม่ทำคนนั้นก็ไม่ได้ จะให้คนอื่นมาทำแทนย่อมหาได้ไม่  แต่การที่สื่อนำส่วนเดียวไปออกนี้เอง ทำให้กลายเป็น วัดพระธรรมกายยึดถึงในตัวตน หวังมีอำนาจ ยิ่งใหญ่ ร่ำรวย และเป็นอมตะ ซึ่งในนิยายและภาพยนตร์หลายๆ เรื่อง จะสื่อให้คนดูเห็นว่า พวกที่คิดแบบนี้ คือ พวกหัวหน้าวายร้ายในนิยายและภาพยนตร์ ดังนั้น พวกที่สอนแบบนี้ สื่อก็จะพยายามชี้นำให้เห็นว่า นี่คือ หัวหน้าวายร้ายจอมบงการนั่นเอง

แต่ความเป็นจริง ไม่ใช่เช่นนั้นเลยครับ เพราะหากได้ศึกษาและปฏิบัติธรรม ในคำสอนทั้งหมดที่หลวงพ่อธัมมชโย แห่งวัดพระธรรมกายท่านนำมาสอน หลวงพ่อธัมมชโยจะคอยหมั่นย้ำเตือนเป็นระยะๆ ขณะที่ท่านนำสาธุชนนั่งสมาธินั่งแหละครับว่า กายมนุษย์ กายทิพย์ กายพรหม กายอรูปพรหม ไม่ว่าจะเป็นกายใดๆ ในภพสาม ล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง (ภพสาม คือ แดนของนรกมนุษย์เทวดา แดนของพรหม และแดนของอรูปพรหม ภาษาชาวบ้าน ก็โลกใบนี้นั้นแหละครับ)  ไม่ควรไปยึดถือ ไม่ควรไปผูกพัน และให้คลายความยึดถือ คลายความผูกพัน เพื่อมุ่งสู่ ธรรมกาย เข้าสู่ฝั่งพระนิพพานได้นั่นเอง ซึ่งเรื่องคลายความผูกพันนี้ มีนักดนตรี นำเนื้อหาคำสอนของท่าน ไปใส่ทำนองเพลง กลายเป็นเพลงไว้ให้ลูกๆ ได้หมั่นคลายผูกพันไว้ด้วยครับ แต่เสียดายอีกเช่นที่ คำสอนนี้ ก็ไม่ได้ออกสื่อใหญ่ครับ มีแต่ออกสื่อออนไลน์ในโลกโซเซียลกันเอง
เพลงชีวิตก็เป็นอย่างนี้ คลิก :  https://www.youtube.com/watch?v=jF-Jjsee2Vc

ชีวิตมนุษย์ล้วนแก่ เจ็บ ตาย ไม่เที่ยง เป้นทุกข์ และเป็นอนัตตา

จะเห็นได้ว่า จังหวะเวลาที่เหมาะสมของแต่ละคำสอนที่ชี้แนะให้ปฏิบัติ นี่คือ มนต์เสน่ห์แหงคำสอนของพระพุทธเจ้าครับ เช่น สอนว่าให้พึ่งตน กับสอนว่า ตนนั้นไม่มี ก็ต้องดูจังหวะที่ควรปฏิบัติไม่ให้ขัดกัน เป็นต้น น่าเสียดายที่บางคน มองเห็นแต่คำสอนที่ตนชอบ คำสอนไหนที่ตนไม่ชอบเลยไม่มอง แล้วใช้เป็นเครื่องแบ่งแยกว่า ผู้อื่นที่ไม่ได้สอนเหมือนตัวทุกอย่าง ล้วนไม่ทำตามคำสอนพระพุทธเจ้านั่นแหละครับ แล้วก็ไม่ได้แบ่งแยกแค่ความคิด แต่ลงมือกระทำโดยไม่ได้มาพิสูจน์ใดๆ อย่างถ่องแท้ โลกก็เลยต้องวุ่นวายทุกวันนี้ เพราะไม่รู้แล้วชี้ นั่นเอง

ก็เป็นอันจบคำสอนในส่วนที่อยู่ในภพสามยังไปไม่ถึงฝั่งพระนิพพาน ว่าวัดพระธรรมกายสอนเหมือนพระพุทธเจ้าครับ ส่วนในตอนหน้าเราจะไปว่ากันถึงคำสอนส่วนที่ยิ่งไปกว่าภพสาม คำสอนที่เป็นที่มาของข้อแย้งตั้งแต่ปี 2542 เลย คือ ฝั่งพระนิพพาน ที่เขามักพูดกันว่า “พระพุทธเจ้าสอนว่า ไม่มีอายตนนิพพาน ส่วนธรรมกายสอนว่า มีอายตนนิพพาน” เนื้อหาจะเป็นอย่างไร ติดตามได้ในตอนหน้าครับ