เมื่อคิดจะทำลายกันให้ได้ จะขอใช้สิ่งสุดท้ายเข้ารับมือ

จากเรื่องราวข่าวคราวของหลวงพ่อธัมมชโย แห่งวัดพระธรรมกาย ผู้กระทำแต่คุณความดีมาตลอดชีวิตจวบจนบัดนี้ อายุท่าน 72ปี แล้ว แต่ก็ยังมีกระแสจ้องทำร้ายทำลายท่านให้จงได้ ล่าสุดใช้คดีรับของโจร เตรียมจัดการท่าน ทั้งๆที่ ก็มีองค์กรการกุศลอีก 6 องค์กรที่นายศุภชัยบริจาคเงินในเวลาไล่เลี่ยกัน แต่ก็ใช้วิธีไม่ออกสื่อกล่าวถึง ออกสื่อกล่าวถึงเฉพาะวัดพระธรรมกายเท่านั้น อีกทั้งสหกรณ์ก็ยกฟ้องวัดพระธรรมกายไปแล้ว แต่ทางผู้มีอำนาจ กลับใช้สมาชิกคนหนึ่งของสหกรณ์ มาฟ้องร้องวัดพระธรรมกาย ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว หากสมาชิกไม่ได้รับความเป็นธรรมควรฟ้องร้องเอากับสหกรณ์ แต่นี่ใช้วิธีฟ้องร้องข้ามมายังวัดพระธรรมกายโดยตรง ซึ่งเป็นเรื่องแปลกประหลาดอย่างยิ่ง ล่าสุดเตรียมจะออกหมายจับพระท่านให้ได้มาเป็นจำเลยให้ได้ เหตุการณ์แบบนี้ ทำให้ผมอดนึกถึงเรื่องราวในอดีต ที่พระโพธิสัตว์ ถูกจ้องทำร้ายหมายทำลายชีวิตจากคนพาลที่มีอำนาจ จนท่านไม่เหลือสิ่งใดที่เป็นที่พึ่ง ยกเว้นสิ่งสุดท้ายที่มีอยู่ เข้ารับมือมาแล้ว

ย้อนไปในอดีตกาล ณ เมืองปุปผวดี  มีพระราชานามว่า พระเจ้าเอกราชเสวยราชสมบัติอยู่  ท่านมีโอรสพระนามว่า  พระจันทกุมาร  ดำรงตำแหน่งเป็นอุปราชในพระนครนั้น พระองค์มีสติปัญญาเลิศล้ำ และมีเมตตาต่ออาณาประชาราช ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง จึงทรงเป็นที่รักใคร่ของพสกนิกรทั่วทั้งเมือง

ส่วนตัวร้ายของเรื่อง เป็นพราหมณ์ชื่อว่า  กัณฑหาลพราหมณ์ ดำรงตำแหน่งปุโรหิต หรืออาจารย์ของพระราชา ควบกับตำแหน่งผู้ตัดสินคดีต่างๆ ภายในเมือง พราหมณ์ผู้นี้แม้ดูภายนอกเป็นบัณฑิตนักปราชญ์ เหมือนคนที่สื่อใหญ่ไม่เคยไปออกข่าวเล่าความถึงความชั่วร้ายของเขาแม้แต่น้อย แต่ความเป็นจริงแล้ว เขาเป็นผู้มีจิตใจฝักใฝ่ในการรับสินบน  เมื่อรับสินบนแล้ว  เขาสามารถจะพลิกความผิดให้เป็นถูก  ถูกเป็นผิด  ขาวเป็นดำ  หรือดำเป็นขาวได้อย่างง่ายดาย

ครั้งหนึ่งมีชายหนุ่มคนหนุ่มถูกกัณฑหาลพราหมณ์ ตัดสินให้แพ้คดี ทั้งๆที่เขาเป็นฝ่ายถูก ทั้งนี้เพราะตาพราหมณ์ได้รับสินบนไว้เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มจึงไปขอความช่วยเหลือจากพระโอรสจันทกุมารที่เสด็จผ่านมาทางนั้นพอดี พระโอรสทราบเช่นนั้น จึงเรียกคู่กรณีกลับมารื้อฟื้นคดีใหม่ แล้วตัดสินให้ชายหนุ่มเป็นผู้ชนะคดี มหาชนที่มาร่วมฟังการตัดสินคดีอีกครั้ง ต่างไชโยโห่ร้องด้วยความดีใจ เมื่อสื่อโซเซียลได้พบผู้มีใจเป็นธรรมยื่นมาเข้าช่วยเหลือสังคม โดยที่สื่อใหญ่ไม่อาจช่วยเหลือใดๆ ได้ ทำให้สื่อโซเซียลเหล่านี้ ล้วนไชโยโห่ร้องด้วยความยินดี

แต่กัณฑหาลพราหมณ์ คลั่งแค้นใจยิ่งนัก พยายามหาโอกาสจัดการจันทกุมารให้จงได้ และแล้วโอกาสก็มาถึง เมื่อพระราชาได้ฝันเห็นปราสาทราชวังอันวิจิตรงดงาม บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ รุ่งขึ้นพระราชาได้สอบถาม ตาพรามหณ์ว่า ทำบุญอย่างไร จึงจะได้ไปสวรรค์ ตาพราหมณ์ได้จังหวะจึงทูลว่า

“ข้าแต่พระองค์ผู้สมมุติเทพ  คนทั้งหลายให้ทานอันเลิศล้ำยิ่งกว่าทานทั้งปวง ฆ่าบุคคลอันไม่พึงฆ่า ชื่อว่าทำบุญแล้ว ย่อมไปสู่สุคติโลกสวรรค์"

ครั้นพระราชาถามว่า จะต้องฆ่าใครล่ะ ที่ไม่ควรฆ่า พราหมณ์จึงบอกว่า ก็ฆ่าลูกชาย พร้อมคนสัตว์ทั้งหลายอย่างละ 4 ไงล่ะ พระราชาหลงเชื่อ เพราะอยากไปสวรรค์ จึงให้ไปจับจันทกุมาร และนำคนและสัตว์ต่างๆ อย่างละ 4 มา เตรียมขุดหลุดบูชายัญ ทำให้ทั่วพระนครต่างโกลาหล พวกอำมาตย์จึงไปแจ้งให้พระมารดาและพระบิดาของพระราชาหรือเสด็จย่าและเสด็จปู่ของจันทกุมารทราบ เสด็จย่าและปู่จึงเสด็จมาทัดทานพระราชาไว้ แต่ไม่ได้ผล จนพระจันทกุมารทูลทัดทานไว้เอง ให้พระราชานึกถึงพระองค์เมื่อครั้งยังเยาว์ทำให้พระราชาใจอ่อน ยกเลิกการฆ่าบูชายัญครั้งใหญ่นั้นเสีย

พอพราหมณ์ทราบเรื่อง ก็ไปทูลเกลี้ยกล่อมพระราชาเรื่องหนทางไปสวรรค์อีก ทำให้พระองค์เปลี่ยนใจ สั่งให้จับจันทกุมารมาอีก จันทกุมารพยายามทูลให้สติว่า หากวิธีการนี้ไปสวรรค์ ทำให้พราหมณ์ปุโรหิตไม่ฆ่าลูกชายตัวเอง ลงมือทำเองล่ะ มาให้พระราชาทำทำไม ตาพราหมณ์เจ้าเล่ห์ ก็กล่าวแก้หลอกพระราชาอีกว่า การจะทำให้สำเร็จต้องมีเชื้อกษัตริย์ พราหมณ์เป็นเพียงคนธรรมดา ทำไม่ได้ ต้องพระราชาเท่านั้น จึงจะทำได้ พระราชาก็หลงเชื่ออีก เกลี้ยกล่อมกลับไปกลับมาเช่นนี้ จนในที่สุด พระราชาตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่า จะฆ่าลูกชายตนบูชายัญให้จงได้

พราหมณ์จึงให้นำจันทกุมาร รวมกับคนและสัตว์ทั้งหลายอย่างละ 4 เตรียมฝังในหลุมบูชายัญ ตอนนั้นเองพระมเหสี จึงรำพึงว่า ที่พึ่งอื่นใดของเราไม่มีอีกแล้ว เหลือเพียงที่พึ่งสุดท้าย คือ สัตยาธิษฐาน คือ การถือความจริงที่เป็นสัจจะขึ้นมา แล้วกล่าวคำอธิษฐานจิตโดยอ้างสัจจะนั้นว่า

“กัณฑหาลพราหมณ์ ผู้มีปัญญาทราม ได้กระทำกรรมอันชั่วช้า เป็นความสัตย์จริงแท้ ด้วยสัจจวาจานี้ ขอเหล่าเทพยดาจงคุ้มครองให้ข้าพเจ้าได้อยู่กับพระสวามีด้วยเถิด" สิ้นคำสัตยาธิษฐาน พระอินทร์ได้ปรากฏกายขึ้น ทำลายการบูชายัญทั้งหมดทั้งสิ้น มหาชนไชโยโห่ร้อง ตรงเข้าจัดการตาพรามหณ์ชะตาขาด ให้ละโลกก่อนกำหนดไป แล้วร่วมกันตั้งจันทกุมารขึ้นครองราชแทนพระราชาสืบไป

จากเรื่องราวของพระบรมโพธิสัตว์ในอดีตกาล จะเห็นได้ว่า เมื่อใดก็ตามที่ความยุติธรรมในสังคมไม่อาจพึ่งพาอาศัยได้ สิ่งที่เหลือก็มีเพียงบุคคลทั้งหลายที่รักท่าน ตั้งจิตอธิษฐานนึกถึงบุญบารมีที่ได้กระทำมา โดยเฉพาะสัจจะบารมีของตน แล้วอธิษฐานจิตให้บุคคลที่ตนเคารพรักให้พ้นภัยพาล ผลสำเร็จจะเกิดขึ้น เมื่อบุญบารมีถึงพร้อม ใจของผู้อธิษฐานเปี่ยมด้วยพลังแห่งบุญบารมี เพราะที่พึ่งอื่นใดของพวกเรานั้น ไม่มี บุญเท่านั้น ที่จะเป็นที่พึ่งของพวกเราทั้งหลาย นั่นเอง

อ้างอิงจาก จันทกุมาร
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=28&A=4761&Z=5179